лю́цік, ‑у, м.
Тое, што і казялец. Невысокая трава паабапал стракацела жоўтымі люцікамі, ружовымі смолкамі, сінімі званочкамі. Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
buttercup
[ˈbʌtərkʌp]
n.
казяле́ц -ьца́ m., куры́ная сьлепата́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
казяльцо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да казяльцу. Казяльцовае лісце.
2. у знач. наз. казяльцо́выя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца казялец, кураслеп, пралеска і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
crowfoot
[ˈkroʊfʊt]
n., pl. -foots, Bot.
казяле́ц -ьцу́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ranúnkel
f -, -n бат. казяле́ц, лю́цік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
jaskier
м. бат. казялец, кураслеп (Ranculus L.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
лю́тик бот. казяле́ц, -льцу́ м., лю́цік, -ка и (собир.) -ку м., курасле́п, -пу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Háhnenfuß
m -es, -füße бат. казяле́ц, лю́цік; зборн. курасле́п
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Прышчаўнік, прышчатнік, прышчынец ’казялец пякучы, Ranunculus flammula L.’ (Кіс.). Да прышч (гл.). Укр. прищинець, прищирник ’казялец’, рус. дыял. прыщенец ’расліна казялец’, чэш. pryskyřnik, польск. pryskirnik (з чэш. — Махэк, Jména, 49), pryszczenica, pryszczniec (з укр.?), славац. pľuskiernik ’тс’ (< pľuskier ’прышч, пухір’). Назва дадзена паводле уласцівасці расліны, пры дотыку да якой узнікаюць пухіры на скуры. Гл. аб гэтым Махэк₂, 489; Банькоўскі, 2, 807; ЕСУМ, 4, 585.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рагу́лькі ’казялец’, ’кураслеп, Ranunculus acer L.’ (ЛА, 1; іўеў., Сл. ПЗБ). Ад рог 1 (гл.) з-за падобных да рожак формы лістоў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)