Казак Герман

т. 7, с. 411

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Казак Мікалай Станіслававіч

т. 7, с. 411

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

storybook [ˈstɔ:ribʊk] n. збо́рнік апавяда́нняў або́ ка́зак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стані́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Жыхар станіцы, казак.

|| ж. стані́чніца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запаро́жац, -жца, мн. -жцы, -жцаў, м.

Казак з Запарожскай Сечы — украінскага казацкага войска 16—18 стст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казачо́к¹, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. гл. казак¹.

2. У рускіх дваран, памешчыкаў: хлопчык-слуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запаро́жац

‘казак’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. запаро́жац запаро́жцы
Р. запаро́жца запаро́жцаў
Д. запаро́жцу запаро́жцам
В. запаро́жца запаро́жцаў
Т. запаро́жцам запаро́жцамі
М. запаро́жцу запаро́жцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́зка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ка́зка ка́зкі
Р. ка́зкі ка́зак
Д. ка́зцы ка́зкам
В. ка́зку ка́зкі
Т. ка́зкай
ка́зкаю		 ка́зкамі
М. ка́зцы ка́зках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́зачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Складальнік або расказчык казак (у 1 знач.).

|| ж. ка́зачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доне́ц (донской казак) дане́ц, -нца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)