падзубі́ць, ‑зублю, ‑зубіш, ‑зубіць; зак., што.

Разм. Крыху, злёгку зазубіць. Падзубіць пілу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубі́цца несов., страд., спец. зу́бри́ться; см. зубі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назубі́ць, ‑зублю, ‑зубіш, ‑зубіць; зак., што і чаго.

Спец. Навастрыць, наразаючы або насякаючы зубцы. Натачы, кавалёк, Вострым-востра сярпок, Адпусці, назубі, загартуй. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубри́ть​I несов.

1. (насекать зубья) зубі́ць;

2. (делать зазубрины) вышчэ́рбліваць, вызу́бліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)