падзе́цца, -дзе́нуся, -дзе́нешся, -дзе́нецца; -дзе́нься; зак. (разм.).
Схавацца, знікнуць, прапасці.
Куды падзеліся дзеці? Куды п. ад сораму? Нікуды не падзенешся.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
испари́ться
1. вы́парыцца;
2. перен., шутл. (исчезнуть) зні́кнуць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
зні́шчыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чыцца; зак.
Спыніць сваё існаванне, ліквідавацца, знікнуць.
|| незак. знішча́цца, -а́ецца.
|| наз. знішчэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дзява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (разм.).
1. незак.; гл. дзецца.
2. зак. (толькі прош.). Знікнуць, прапасці невядома куды.
Куды дзяваўся мой партфель?
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пераве́сціся², 1 і 2 ас. не ўжыв., -вядзе́цца; -вёўся, -вяла́ся, -ло́ся; зак.
Зрасходавацца, знікнуць.
Яшчэ грошы не перавяліся.
|| незак. пераво́дзіцца, -дзіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зніка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да знікнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зніка́ць ’пераставаць існаваць’. Рус. сника́ть ’панікаць’, укр. зникати ’знікаць’, польск. znikać ’тс’, чэш. кніжн. znikati, славац. уст. zniknút, славен. znikniti ’прайсці’, ’знікнуць’, izníkniti ’знікнуць’, серб.-харв. ѝзникнути ’ўзысці (пра расліну)’, ’узнікнуць, ’з’явіцца’, балг. изнѝквам ’узнікнуць, панікнуць’, макед. изникне ’знікнуць’, ’узыйсці’. Ц.-слав. изникнѫти ’знікнуць’, съникнѫти ’заглядваць уперад’, съницати ’наглядаць’ (Міклашыч, Lex. paleosl.), ст.-рус. изницати ’ўзнікаць’. З прэфіксам z‑ (< jьz ці sъn‑) ад дзеяслова nikati (гл. нікнуць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ізгі́нуць ’прапасці’ (Нас., Касп.), ’быць украдзеным’ (Нас.); параўн. рус. дыял. изги́нуть ’знікнуць, прапасці’, ’згінуць’, ст.-рус. изгинути ’згінуць, загінуць’, ’адпасці, знікнуць’. Гл. згінуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сце́рціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., сатрэ́цца; сцёрся, сце́рлася; зак.
1. Знікнуць ад выцірання, трэння або ўздзеяння якіх-н. знешніх прычын.
Надпіс на пліце сцёрся.
Лямка ад сумкі сцерлася.
2. перан. Прапасці, знікнуць.
Многія даты сцерліся ў памяці.
3. Ад доўгага ўжывання, трэння стаць тонкім, зменшыцца ў аб’ёме, атрымаць пашкоджанне.
Брусок сцёрся.
Манета сцерлася.
|| незак. сціра́цца, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
накры́цца, -ры́юся, -ры́ешся, -ры́ецца; зак.
Пакрыцца, прыкрыцца чым-н. зверху.
Н. шынялём.
◊
Хвастом накрыцца (разм., неадабр.) — знікнуць, учыніўшы што-н.
|| незак. накрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)