Verbum

зні́кнуць гл. знікаць;

ён зні́к у нато́ўпе er táuchte im Gedränge únter

вы́весціся

1. (знікнуць) verschwínden* vi (s);

2. (пра птушанят) aus dem Ei kríechen*

адміра́ць

1. (атрафіравацца) ábsterben* vi (s);

2. (знікнуць – пра звычай і пад.) áussterben* vi (s)

згла́дзіцца glatt wérden, sich glätten; перан. sich verwíschen, verschwínden* vi (s) (знікнуць); sich áusgleichen* (выраўняцца)

скана́ць разм.

1. (памерці) stérben* vi (s), ábleben vi, verschéiden* vi (s);

2. (знікнуць) verschwínden* vi (s)

адме́рці

1. (атрафіравацца) ábsterben* vi (s);

2. (знікнуць – пра грамадскія з’явы) áussterben* vi (s) verschwínden* vi (s)

загубі́цца

1. (знікнуць, прапасці) sich verlíeren*; verschwínden* vi (s);

2. разм. (згубіцца) verlóren géhen*; abhánden kómmen*, flöten géhen* (разм.)

падзе́цца

1. (знікнуць, прапасці) verschwínden* vi (s), verlóren géhen*;

2. (знайсці сабе месца, прытулак) hínkommen* vi (s), (hín)geraten* vi (s)