пажыццёвы, ‑ая, ‑ае.

Які цягнецца ўсё жыццё, да канца жыцця. Пажыццёвая пенсія. Пажыццёвае зняволенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

solitary confinement [ˌsɒlətrikənˈfaɪnmənt] n. адзіно́чнае зняво́ленне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ссыльнапасяле́нец, ‑нца, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — чалавек, які адбыў зняволенне і знаходзіцца на пасяленні ў аддаленых месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

life sentence [ˈlaɪfˌsentəns] n. пажыццёвае зняво́ленне (пакаранне)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заточе́ние зняво́ленне, -ння ср.;

жить в заточе́нии жыць у зняво́ленні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пожи́зненный пажыццёвы;

пожи́зненная пе́нсия пажыццёвая пе́нсія;

пожи́зненное заключе́ние пажыццёвае зняво́ленне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

detention [dɪˈtenʃn] n.

1. зняво́ленне, а́рышт;

detention pending trial папярэ́дняе зняво́ленне;

a detention camp ла́гер для інтэрні́раваных

2. затрыма́нне;

give (a) detention пакіда́ць пасля́ ўро́каў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

uwięzienie

н. арышт, зняволенне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éinzelhaft

f - адзіно́чнае зняво́ленне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

więzienie

н.

1. турма, астрог;

2. турэмнае зняволенне;

więzienie prewencyjne — папярэдняе зняволенне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)