сменя́ть​I несов., в разн. знач. (к смени́ть) змяня́ць, зме́ньваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

храматафо́р, ‑а, м.

Спец.

1. У жывёл — пігментныя клеткі ў скурным покрыве, якія абумоўліваюць здольнасць жывёл зменьваць колер.

2. Бялковае цела пратаплазмы клетак водарасцей.

[Ад грэч. chrōma — колер, фарба і phorós — носьбіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаргава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., каго-што.

Паслядоўна зменьваць адно другім. Чаргаваць заняткі з адпачынкам. // Размяшчаць паслядоўна адно за адным. [Лабановіч:] — Групы вы мяняеце, чаргуеце, але ні аднае не спускаеце з вока, іначай у вас будзе гармідар. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

disguise​2 [dɪsˈgaɪz] v.

1. пераапрана́ць, маскірава́ць;

disguise oneself пераапрана́цца, маскірава́цца

2. змяня́ць, зме́ньваць (голас, почырк)

3. хава́ць;

He disguised his feelings. Ён схаваў свае пачуцці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

засты́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан застылага. Дуб стаяў нерухома ў сваёй паважнай застыласці, трымаючы ў развілінах ёмкі ком снегу. Колас. І раптам твар [Мішурына] пачаў зменьваць рысы і новая пячаць наплывала на яго. Ужо зусім сышлі адзнакі анямеласці і застыласці. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изменя́ть​I несов. (делать иным) мяня́ць, зме́ньваць; (видоизменять) відазмяня́ць, перайна́чваць; (переменять — ещё) разг. пераме́ньваць; см. измени́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верыта́йпер

(ад англ. vary = зменьваць + typer = прыстасаванне для друкавання)

наборна-друкарская машына для стварэння тэксту ў выглядзе адбітка падабраных на зададзены фармат радкоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

змяня́ць I несов., см. зме́ньваць

змяня́ць II сов. сменя́ть; обменя́ть; променя́ть;

◊ з. бы́ка на інды́ка — погов. променя́ть куку́шку на я́стреба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што.

1. Абменьваць адну рэч на другую. На другі дзень пад вечар дзяўчаты пайшлі ў бліжэйшую вёску мяняць на прадукты сякія-такія салдацкія рэчы. Кулакоўскі.

2. Замяняць адно чым‑н. другім аднародным; зменьваць, падменьваць. Мяняць кватэру. Мяняць работу. □ Сапёры рамантавалі мост, мянялі насціл. Ставер. Лена стаяла каля стала, мяняла пласцінкі. Ваданосаў. Я расхінуў сваю плашч-палатку, пакрыў сябе і Віну. Глянуў на гадзіннік — пара мяняць Несцера. Не падымаючыся з зямлі, разбудзіў партызана і паслаў на змену. Карпюк.

3. Рабіць іншым; зменьваць. Чорны пярсцёнак мігцеў перад вачыма і мяняў свой колер, рабіўся шэрым. Лынькоў. // Пераўтвараць. Заўтра цікава будзе расказаць сваім таварышам-рабочым, як іх праца ўжо цяпер пачынае мяняць звыклы воблік наваколля. Няхай. // Адмовіўшыся ад чаго‑н., заменьваць яго чым‑н. іншым. Мяняць погляды. Мяняць рашэнні.

4. Разменьваць грашовыя купюры на больш дробныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зме́ньвацца несов.

1. (становиться иным) изменя́ться, преобража́ться, переменя́ться;

2. (уступать место, заменяться) сменя́ться;

3. разг. меня́ть бельё;

4. разг. (при переносе тяжестей, борьбе и т.п.) занима́ть бо́лее удо́бное положе́ние;

1-4 см. змяні́цца;

5. страд. изменя́ться, преобража́ться; сменя́ться; переменя́ться; см. зме́ньваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)