слови́ть сов. злаві́ць, мног. палаві́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поли́чное / пойма́ть с поли́чным а) юр. злаві́ць з до́казамі злачы́нства; (на месте преступления) злаві́ць на ме́сцы злачы́нства; б) перен. злаві́ць на гара́чым (на све́жым) учы́нку, злаві́ць на ме́сцы злачы́нства.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зву́дзіць

‘злавіць каго-небудзь вудай, спінінгам’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зву́джу зву́дзім
2-я ас. зву́дзіш зву́дзіце
3-я ас. зву́дзіць зву́дзяць
Прошлы час
м. зву́дзіў зву́дзілі
ж. зву́дзіла
н. зву́дзіла
Загадны лад
2-я ас. зву́дзь зву́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час зву́дзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засі́ліць

‘злавіць каго-небудзь у сіло; павесіць каго-небудзь; зачэрпнуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. засі́лю засі́лім
2-я ас. засі́ліш засі́ліце
3-я ас. засі́ліць засі́ляць
Прошлы час
м. засі́ліў засі́лілі
ж. засі́ліла
н. засі́ліла
Дзеепрыслоўе
прош. час засі́ліўшы

Іншыя варыянты: засілі́ць.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жыве́ц, жыўца́, мн. жыўцы́, жыўцо́ў, м.

Маленькая жывая рыбка, якую чапляюць на кручок, каб злавіць буйную рыбу.

Лавіць на жыўца.

|| прым. жыўцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зло́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад злавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўло́ўны, -ая, -ае.

1. Такі, якога цяжка злавіць, застаць дзе-н.

Ваш намеснік н.

2. Ледзь прыкметны.

Н. рух.

Н. пах сена.

|| наз. няўло́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

catch one’s breath

злаві́ць дых

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

засілі́ць

‘злавіць каго-небудзь у сіло; павесіць каго-небудзь; зачэрпнуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. засілю́ засілі́м
2-я ас. засілі́ш засіліце́
3-я ас. засілі́ць засіля́ць
Прошлы час
м. засілі́ў засілі́лі
ж. засілі́ла
н. засілі́ла
Загадны лад
2-я ас. засілі́ засілі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час засілі́ўшы

Іншыя варыянты: засі́ліць.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заца́пать сов. сца́паць, схапі́ць; злаві́ць; (присвоить) захапі́ць, загрэ́бці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)