пазвіне́ць, ‑ніць; зак.

Звінець некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяле́нькаць

‘звінець, выдаваць звонкія гукі’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзяле́нькаю дзяле́нькаем
2-я ас. дзяле́нькаеш дзяле́нькаеце
3-я ас. дзяле́нькае дзяле́нькаюць
Прошлы час
м. дзяле́нькаў дзяле́нькалі
ж. дзяле́нькала
н. дзяле́нькала
Загадны лад
2-я ас. дзяле́нькай дзяле́нькайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзяле́нькаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раззвіне́цца, ‑ніцца; зак.

Разм. Пачаць доўга, не перастаючы, звінець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clang [klæŋ] v. ля́скаць, бра́згаць, бразгата́ць; звіне́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пазво́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Час ад часу звінець, злёгку звінець. Марскія хвалі гойдаюць бакены, на якіх пазвоньваюць невялікія званы. Лынькоў. Лёгкі марозік зашкліў лужы, і пад нагамі пазвоньвалі ільдзінкі. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звене́ть несов. звіне́ць;

звени́т в уша́х звіні́ць у вуша́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

jingle​2 [ˈdʒɪŋgl] v. звіне́ць (пра металічныя рэчы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перазво́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да перазваніць.

2. Званіць папераменна ва ўсе званы. // Звінець папераменна (пра званы, званочкі).

3. Папераменна звінець, удараючыся аб што‑н. або адно аб адно. Глуха гудзелі і перазвоньвалі металам гарматныя вежы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clink [klɪŋk] v.

1. звіне́ць, дзі́нькаць, бра́згаць;

glasses/keys/coins clink звіня́ць шкля́нкі/ключы́/мане́ты

2. звіне́ць, бра́згаць (чым-н.);

clink glasses with smb. чо́кацца, піць за чыё-н. здаро́ўе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

папазвіне́ць, ‑ніць; зак.

Разм. Звінець доўга, неаднаразова. [Паравік] і малоў, і малаціў, і крупы драў, і пілаваў. Колькі ён папазвінеў цыркулярнымі піламі!.. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)