каранда́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Тое, што і аловак.

Каляровыя карандашы.

◊

Браць на карандаш — звяртаць на што-н. увагу, запісваць для памяці.

|| прым. каранда́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

heed​2 [hi:d] v. звярта́ць ува́гу, улі́чваць; асцерага́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

звярта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да звярнуцца (у 2, 3 знач.).

2. Зал. да звяртаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыгіна́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Старацца быць непадобным да іншых; дзівацкімі ўчынкамі, меркаваннямі звяртаць на сябе ўвагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зважа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., на каго-што і з дадан. (звычайна з адмоўем).

Звяртаць увагу на каго-, што-н., надаваць значэнне каму-, чаму-н.

Ён ні на што не зважае.

○

Зважай! — каманда, якая азначае: стаяць навыцяжку, нерухома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадаўшчы́ца, ‑ы, ж.

Жанчына-прадавец. Прадаўшчыца пачынала ўжо звяртаць увагу: чаго гэты чалавек тут стаіць і нічога не купляе? Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пренебрега́ть несов.

1. (проявлять пренебрежение) грэ́баваць; (относиться с презрением) пагарджа́ць;

2. (оставлять без внимания) не звярта́ць ува́гі (на каго, што);

пренебрега́ть сове́том не звярта́ць ува́гі на пара́ду;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антыпа́тыя, ‑і, ж.

Пачуццё непрыязнасць агіды; проціл. сімпатыя. Занадта вялікая справа вырашалася, каб звяртаць увагу на свае асабістыя сімпатыі і антыпатыі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ignore [ɪgˈnɔ:] v. ігнарава́ць, не звярта́ць ува́гі (на каго-н./што-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Нешмана́ць ’не звяртаць увагі; не слухацца’ (Некр.), nieszmanajka ’адчайны чалавек’ (Пятк.). Гл. шманаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)