пасудзі́ць, -уджу́, -у́дзіш, -у́дзіць; зак.

1. каго. Засудзіць усіх, многіх.

Усіх злачынцаў пасудзілі.

2. заг. пасудзі́(це). Ужыв. ў знач.: падумай(це), уяві(це) сабе.

Пасудзі сабе, ці можна так рабіць.

3. Пагаварыць, папляткарыць некаторы час (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазасу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Засудзіць усіх, многіх. — Цяпер пацішэла, і добра пацішэла, — пануквае каня фурман. — Зброю паадбіралі [у бандытаў], пасудзілі за гэта. Ды на мала пазасуджвалі. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осуди́ть сов.

1. (приговорить) асудзі́ць, засудзі́ць, мног. пазасу́джваць;

2. (выразить неодобрение) асудзі́ць, зга́ніць;

3. (обречь) перен. асудзі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verknácken

vt разм.

1) засудзі́ць; прыгавары́ць да зняво́лення

2) пакі́нуць у ду́рнях (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пасудзі́ць, ‑суджу́, ‑су́дзіш, ‑су́дзіць; зак.

Разм.

1. каго. Засудзіць усіх, многіх. — Цяпер пацішэла, і добра пацішэла, — пануквае каня фурман. — Зброю паадбіралі, пасудзілі за гэта. Лужанін.

2. заг. пасудзі́(це) (звычайна з займеннікам «сам», «самі»). Ужываецца ў значэнні: падумай(це), памяркуй(це), уяві(це) сабе. — Што ж болей рабіць, пасудзі? Колас. Голы, босы хадзіў дзіцем, — Цяпер стар, і ўсё ж не ўскрос. Паглядзіце, пасудзіце — Я таксама гол і бос. Купала.

3. Пагаварыць, папляткарыць некаторы час. [Куліна:] А які суд можа быць між сваімі.. Вядома, калі людзі пасудзяць языкамі, то жыць не захочаш, ну то і... разводзяцца. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

osądzić

osą|dzić

зак.

1. асудзіць, засудзіць;

2. узважыць; падумаць;

~dź sam, czy nie mam racji — сам падумай (узваж), ці маю я рацыю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doom

[du:m]

1.

n.

1) кон -у m., наканава́ньне n.

2) пагі́бель, сьмерць f.

3) прысу́д, суд -у́ m.

the day of doom — дзень стра́шнага су́ду

2.

v.t.

1) наканава́ць

2) прысудзі́ць, засудзі́ць

to be doomed to death — быць засу́джаным на сьмерць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sentence

[ˈsentəns]

1.

n.

1) сказ -у m.

2) пастано́ва f.

3)

а) прысу́д -у m.

б) прысу́джанае пакара́ньне або́ ка́ра f.

to serve one’s sentence — адбыва́ць пакара́ньне

life sentence — пажыцьцёвае зьняво́леньне

4) пры́маўка, пры́казка, сэнтэ́нцыя f.; высло́ўе n.

2.

v.t.

засудзі́ць

The judge sentenced the thief to five years in prison — Судзьдзя́ засудзі́ў зло́дзея на пяць гадо́ў турмы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)