застава́ць, ‑стаю, ‑стаеш, ‑стае; ‑стаём, ‑стаяце.
Незак. да застаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засти́чь сов. заста́ць, заспе́ць, обл. заскі́чыць; (захватить) захапі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павысціла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Выслаць, застаць чым‑н. усё, многае. Павысцілаць скрынкі паперай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нахапі́ць, ‑хопіць; зак.
Разм. Застаць, заспець. Там, у полі, .. [Веру і Анісіма] нахапіла і ноч, ціхая, лагодная... Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Засці́гнуць ’раптоўна захапіць, застаць’. Рус. застигнуть, укр. засти́гти, засти́гну, польск. zaścignąć, чэш. zastihnouti, славац. zastihnúť ’тс’, славен. zastígniti ’дацягнуць’, балг. застѝгна ’дагнаць, застаць’. Ст.-рус. застичи, застиг‑ ’знайсці, застаць’ (XVI ст.), ст.-бел. застичи ’тс’ (Скарына). Прасл. прэфіксальны дзеяслоў. Прасл. stignǫti звязана (з чаргаваннем галоснага) з сцёжка (гл.), узыходзіць да і.-е *steigh‑ ’ісці, падымацца’, літ. staigà ’знянацку’, лат. stiga ’след’, ням. steigen ’уздымацца’ і інш. Покарны, 1, 1017–1018; Фасмер, 3, 780.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
накры́ть сов.
1. накры́ць;
2. перен. (поймать на чём-л.) разг. злаві́ць, заста́ць, заспе́ць, накры́ць;
накры́ть на ме́сте преступле́ния злаві́ць (заста́ць, заспе́ць, накры́ць) на ме́сцы злачы́нства;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
nap2 [næp] v. драма́ць
♦
catch smb. napping infml заста́ць каго́-н. зняна́цку/знячэ́ўку; заспе́ць каго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
падлаві́ць, -лаўлю́, -ло́віш, -ло́віць; -ло́ўлены; зак.
1. каго-што. Падпільнаваўшы, злавіць або знянацку застаць.
П. спадарожную машыну.
П. каго-н. на месцы злачынства.
2. перан., каго (што) на чым. Раптоўна спыніць увагу на чым-н. (сказаным, зробленым).
П. каго-н. на слове.
|| незак. падло́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заспе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́ты; зак.
1. каго-што. Прыбыўшы, паспець убачыць, знайсці на месцы.
З. поезд на станцыі.
Я заспеў сябра яшчэ дома.
2. каго (што). Раптоўна застаць дзе-н., у якім-н. стане, за якім-н. заняткам.
З. злодзея.
Ноч заспела падарожнікаў у лесе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
erréichbar
a дася́жны, дасяга́льны
ich bin stets ~ — мяне́ заўсёды мо́жна заста́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)