Verbum

анлайнавы слоўнік

упря́тывать несов., разг.

1. хава́ць; запрато́рваць;

2. перен. запрато́рваць; (в тюрьму — ещё) заса́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

begrünen

vt азеляня́ць, заса́джваць раслі́намі

(sich) зазеляне́ць, пакрыва́цца зе́ленню

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

überpflanzen

I überpflánzen

vt (mit D) заса́джваць (што-н. раслінамі)

I ǘberpflanzen

vt пераса́джваць (расліны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

plant² [plɑ:nt] v.

1. садзі́ць (расліны), заса́джваць; засе́йваць;

plant potatoes садзі́ць бу́льбу;

plant a field with barley засе́йваць по́ле ячме́нем

2. : plant doubts пасе́яць сумне́нні

plant out [ˌplɑ:ntˈaʊt] phr. v. выса́джваць у грунт; пераса́джваць, пікі́раваць (расліны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

forest

[ˈfɔrəst]

1) лес -у m.

2) (in English law) запаве́днік -у m. (для палява́ньняў)

adj.

лясны́

forest reserve — лясны́ запаве́днік

v.t.

заса́джваць ле́сам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

◎ Плянтава́ць ’разраўноўваць няроўнасці на сенажаці ці пашы’, ’вытоптваць, збіваць пасевы’ (дзярж., Нар. сл.), ’раўняць, расчышчаць’ (Сцяшк. Сл.), ’выкарчоўваць’ (даўг., Сл. ПЗБ), плян‑ тоўка ’поле на месцы расчышчала^ лесу’ (гродз., Мат. АС; Сцяшк. Сл.; Сцяшк. МГ), ’балотны луг’ (Касп.). З польск. plantować ’выраўноўваць паверхню грунту’, паводле Банькоўскага (2, 598), “штучны чыгуначны тэрмін”, магчыма, ад назвы planty ў Кракаве, пасаджанага на месцы зруйнаваць^ умацаванняў парку, ад лац. plantu ’расліна’, параўн. польск. plantować ’разводзіць экзатычныя расліны’, plantówka ’балотны луг, сена з якога можна збіраць толькі зімой’; Варш. сл. значэнне ’садзіць расліны’ выводзіць з франц. planier, якое з лац. plantare ’саджаць, высаджваць, засаджваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bush

[bʊʃ]

1) куст -а́ m.

2) дзі́кі за́расьнік, хмызьня́к -у́, гушча́р -у m.

а) густа́я чупры́на

б) лісі́ны хвост

v.t.

1) абса́джваць або́ заса́джваць куста́мі

2) Sl. стамі́ць, змардава́ць, вы́матаць, змары́ць

I am bushed — Я вы́матаная

v.i.

гу́ста разраста́цца

•

- beat around the bush

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

зака́тывать^II несов.

1. (завёртывать во что-л.) укру́чваць, закру́чваць; заго́ртваць;

2. (подворачивать, засучивать) разг. падка́сваць, зака́сваць;

3. (ровнять катком) ука́чваць, зараўно́ўваць;

4. (отправлять в тюрьму и т. п.) прост. заса́джваць, запрато́рваць;

5. (утомлять катанием) разг. утамля́ць важэ́ннем (ката́ннем), стамля́ць важэ́ннем (ката́ннем); змо́рваць важэ́ннем (ката́ннем); см. заката́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

По́хва ’ножны’, ’футарал’, ’vulva’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Гарб., Мік., Гарэц., Яруш., Касп.; маст., смарг., беласт., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл.), ’навалочка’ (Сцяшк. МГ; маст., Сл. ПЗБ), по́хвы ’пахавыя часткі цела ў жывёл’ (віц., Шн. 3; Нік. Очерки), ст.-бел. пахва, похвы ’ножны’, укр. пі́хви ’ножны’, рус. дыял. пахва́, пахвы ’падхвосныя рамяні ў збруі’, польск. pochwa, poszwa ’ножны’, ’рэмень-падхвостнік’, ст.-польск. pochwa, pochew ’ножны’ (XV–XVII стст.), ст.-чэш. pochvy ’тс’, чэш. pochva, pošva ’ножны’, pochvy ’збруя’, славац. pošva ’ножны’, серб.-харв. pohve ’тс’. Відаць, вандроўны тэрмін не зусім яснага паходжання, асабліва ў значэнні вайсковай прылады. Паколькі польскае слова лічыцца запазычаннем са ст.-чэш. pochvy (Банькоўскі 2, 648–649), то, насуперак Кюнэ (Poln., 88) і Булыку (Булыка, Запазыч., 256), можна меркаваць, што ў беларускую мову слова магло трапіць непасрэдна са ст.-чэш. і было збліжана з утварэннямі ад хава́ць, пахава́ць ’схаваць’ (Нас., 486). Імаверным падаецца таксама меркаванне пра сувязь з прасл. *paxy (*paxъve) або з *poxy (*poxъve), гл. паха, што выводзяцца з *pax‑/*paz‑/*pag‑, варыянтнасць *pa‑/*po‑ тлумачыцца старажытным чаргаваннем галосных (Фасмер, 3, 221; Шустар-Шэўц, Etym. Brun., 1, 30). Нацягнутым здаецца збліжэнне з ням. Fachm ’паліца’, ’скрыня’, Fuge ’паз’, ’шво’, ’жалабок’, лац. pango ’ўганяць, убіваць’, ’засаджваць чым-небудзь’ і ўзвядзенне да і.-е. кораня *pāk‑/*pāg‑ ’замацаваць’ (Скок, 2, 695; Голуб-Копечны, 283–284).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

plant

[plænt]

1) расьлі́на, расьці́на f.

2) расса́да f. (гаро́дніны, кве́так); флянс -а, са́джанец-ца́ m. (дрэ́ваў, кусто́ў)

3) заво́д -у m.

chemical plant — хімі́чны заво́д

1) садзі́ць

2) заса́джваць (напр. кве́ткамі, бу́льбай); наса́джваць (напр. сад)

3) пуска́ць для разво́ду (ры́бу)

4) мо́цна ўстаўля́ць, утыка́ць; ста́віць (ва́рту)

5) засно́ўваць pf. (калёнію, го́рад)

planting of a forest — паса́дка ле́су

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)