Падручы́цца ’даць згоду зрабіць што-н., узяцца за якую-н. работу для каго-н’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Жд. 2), падруча́цца ’дамаўляцца, наймацца’ (ТС). Да рука́, зару́ка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gewährleistung

f -, -en зару́ка, гара́нтыя

~ gében* — гарантава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

surety [ˈʃʊərəti, ˈʃɔ:rəti] n. law

1. пару́ка; зару́ка; паручы́цельства;

stand surety for smb. узяць каго́-н. на пару́кі; паручы́цца за каго́-н.

2. паручы́цель; паручы́целька

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пару́ка ’зарука ў чым-небудзь, пацвярджэнне чаго-небудзь; гарантыя’ (ТСБМ); паручы́цца, паруча́льны. Рус., укр. пору́ка, польск. poręka, чэш. poruka, серб.-харв. по̏рука, славен. pórok. З по- і рука (гл.). Слова, відавочна, праславянскага паходжання з прычыны старажытнасці звычаю паданнем рукі паручацца за каго-небудзь (параўн. Махэк₂, 523 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kautión

f -, -en юрыд. зало́г, зару́ка

gégen ~ — пад паручэ́нне; пад зало́г

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

guaranty

[ˈgærənti:]

n., pl. -ties

1) зару́ка f.; закла́д -у m.

2) пі́санае абавяза́ньне або́ пару́ка; забясьпе́чаньне (пазы́кі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пару́ка, ‑і, ДМ ‑руцы; Р мн. ‑рук; ж.

Зарука ў чым‑н., пацвярджэнне чаго‑н.; гарантыя. Дзе парука, што Анцыпік не прагаворыцца — вольна ці нявольна? Колас.

•••

Кругавая парука — а) калектыўная адказнасць усіх членаў якой‑н. групы людзей за дзеянні гэтай групы ўвогуле або за асобных яе членаў; б) узаемная выручка, узаемнае ўкрывальніцтва.

На парукі — на чыю‑н. адказнасць (аддаць, узяць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пору́ка пару́ка, -кі ж.; (ручательство) зару́ка, -кі ж.;

◊

взять (отпусти́ть) на пору́ки узя́ць (адпусці́ць) на пару́кі;

кругова́я пору́ка кругава́я пару́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гара́нтыя

(фр. garantie)

1) зарука, запэўненне ў чым-н.;

2) дакумент, які дае права бясплатна рамантаваць набытую рэч на працягу пэўнага тэрміну;

3) умова, якая забяспечвае поспех чаго-н. (напр. загартоўка арганізма — г. здароўя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

surety

[ˈʃʊrəti]

n., pl. -ties

1) гара́нтыя, зару́ка, пару́ка f.

2) паручы́цель -я, пару́чаньнік -а m., паручы́целька, пару́чаньніца f.

to stand or be surety for — паручы́цца за каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)