зару́бліванне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зару́бліванне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зару́бка, -і,
1.
2. Метка, знак, зробленыя сякерай, нажом
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заруби́ть
1. (убить) засячы́;
2. (сделать зарубку)
◊
заруби́ть себе́ на носу́
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зару́блены I
зару́блены II
1. зару́бленный;
2.
1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
zasiec
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zakarbować
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зару́бка 1, ‑і,
зару́бка 2, ‑і,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зару́бліваць I
зару́бліваць II
1. (делать зарубку) заруба́ть, засека́ть;
2.
1, 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обруби́тьII
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)