заруби́ть сов.

1. (убить) засячы́;

2. (сделать зарубку) зарубі́ць, разг. засячы́;

◊

заруби́ть себе́ на носу́ зарубі́ць сабе́ на но́се.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)