infect

[ɪnˈfekt]

v.t.

заража́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zarażać

незак. заражаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інфіцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

пр. ад інфіцыраваць.

інфіцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Заразіць (заражаць) інфекцыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заража́цца несов., прям., перен., возвр., страд. заража́ться; см. заразі́цца, заража́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

contaminate [kənˈtæmɪneɪt] v.

1. забру́джваць, пэ́цкаць

2. заража́ць, рабі́ць радыеакты́ўным

3. ling. кантамінава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

infekować

незак. заражаць, інфіцыраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zakażać

незак. заражаць; атручваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інфіцы́раваць

(лац. inficere = заражаць)

уносіць інфекцыю ў арганізм, рану і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

verpésten

vt заража́ць, атру́чваць (паветра, тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verséuchen

vt заража́ць, насыла́ць по́шасць, атру́чваць (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)