запрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaprząc

зак. запрэгчы;

zaprząc konie — запрэгчы коней

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запрэ́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад запрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запря́чь сов., прям., перен. запрэ́гчы, мног. пазапрага́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запрагаць — запрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

впрячь сов. упрэ́гчы, мног. паўпрага́ць, запрэ́гчы, мног. пазапрага́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wprzęgnąć

зак. упрэгчы, запрэгчы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пазапрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Запрэгчы ўсіх, многіх. Мужчыны хутка пазапрагалі коней. Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плуг, -а, М плу́зе, мн. плугі́, -о́ў, м.

Сельскагаспадарчая прылада з шырокім металічным лемяшом і адвалам для ворыва.

Запрэгчы каня ў п.

|| памянш. плужо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.

|| прым. плугавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жняя́р, жнеяра, м.

Той, хто працуе на жняярцы. Прыйшоў жняяр узяць каня, запрэгчы ў жняярку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)