запну́ться сов.

1. (зацепиться ногой) зачапі́цца; (споткнуться) спатыкну́цца;

2. (о речи) запну́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асячы́ся і (радзей) асе́кчыся, асякуся, асячэшся, асячэцца; асячомся, асечацеся, асякуцца; пр. асекся, ‑лася; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Не зрабіць выстралу (пра ружжо, рэвальвер і інш.).

2. Нечакана спыніць гаворку, запнуцца на слове. Надзя неяк адразу асеклася, пачырванела. Кулакоўскі. // Пацярпець няўдачу ў чым‑н. [Аксіння:] — Асеклася раз, дык цяпер разумнейшай буду. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zająknąć się

зак. заікнуцца; запнуцца; намякнуць;

kłamie ani się ~ie — хлусіць і не заікнецца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stammer​2 [ˈstæmə] v.

1. заіка́цца, запіна́цца;

stammer from excitement заіка́цца ад хвалява́ння;

stammer over a word запну́цца на які́м-н. сло́ве

2. вымаўля́ць з запі́нкаю, мармыта́ць;

He stammered out apologies. Ён прамармытаў словы прабачэння.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заікну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

1. Гаворачы, раптоўна спыніцца, запнуцца на паўслове. — Але ж мы... — Вера заікнулася, не ведаючы, што сказаць далей. Асіпенка.

2. Зрабіць спробу загаварыць пра што‑н., намякнуць на што‑н. Кухта заікнуўся штосьці сказаць, але Рэйзе асек яго. Мележ. Калі вясной .. [Горбікаў] заікнуўся, што няма чым сеяць агарод, Гаўрыла Галаўнёў даў яму мяшок насеннай бульбы. Дудо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асячы́ся, асе́кчыся

1. (не зрабіць выстралу) verságen vi;

2. разм. (пацярпець няўдачу) éinen Réinfall erlében; auf die Náse fállen*;

3. разм. (запнуцца) stócken vi; (beim Spréchen) stécken bleiben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заікну́цца

1. (запнуцца на паўслове) stécken bléiben*, stócken vi (у працэсе маўлення);

2. (намякнуць на што-н.) erwähnen vt;

ён паспрабава́ў заікну́цца пра гэ́та er versúchte, éine schüchterne Ándeutung zu máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

запыні́цца, ‑пынюся, ‑пынішся, ‑пыніцца; зак.

Разм.

1. Замарудзіць або спыніць свой рух, ход; прыпыніцца. Ля ўваходу Мікола запыніўся на момант, каб перавесці дыханне, затым, не пастукаўшы ў дзверы, з сілай ірвануў іх на сябе. Сіняўскі. Зімовыя надвячоркам ля хаты старасты запыніліся двое. Навуменка.

2. Запнуцца, абарваць або замарудзіць гаворку. Чамусьці перад тым, як вычытаць Галіна прозвішча, дырэктар запыніўся, быццам у яго не хапіла духу. Сабаленка.

3. на кім-чым. Затрымацца, сканцэнтравацца на кім‑, чым‑н. (пра вочы, позірк, думкі і пад.). Дапытлівыя шэрыя вочкі селяніна на момант запыніліся на Лабановічу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)