жырандо́ль, ‑і, ж.

Уст. Вялікі фігурны падсвечнік для некалькіх свечак. [Бацюшка] загадаў царкоўнаму старасту, каб былі запалены ўсе лампадкі, каб ва ўсіх падсвечніках і вісячых жырандолях гарэлі свечкі. Чарот. У зале, у вялікай жырандолі, гарэла з дзесятак свечак, палаў камін і ля яго сядзела князёўна. Лупсякоў.

[Фр. girandole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lit

[lɪt]

1.

v., p.t. and p.p. of light

2.

adj.

1) запа́лены

2) асьве́тлены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zapalony

1. запалены;

2. перан. гарачы, палкі; заўзяты;

zapalony myśliwy — заядлы (заўзяты) паляўнічы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozgrzany

1. разагрэты;

rozgrzany do czerwoności — разагрэты да чырвані;

2. перан. натхнёны; запалены

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

алімпія́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -пія́д, ж.

1. У Старажытнай Грэцыі: прамежак у 4 гады паміж алімпійскімі гульнямі, які служыў адзінкай летазлічэння.

2. Міжнародныя спартыўныя спаборніцтвы, якія на ўзор старажытнагрэчаскіх алімпійскіх гульняў праводзяцца раз у чатыры гады.

Белая а. (зімовая).

3. Спаборніцтвы навучэнцаў у вызначаных галінах ведаў.

А. па матэматыцы.

|| прым. алімпія́дны, -ая, -ае і алімпі́йскі, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Алімпійскі медаль.

Алімпійскі агонь (факел, які запальваецца ад сонечных прамянёў у Алімпіі і дастаўляецца эстафетай на месца правядзення Алімпійскіх гульняў; агонь, запалены ад гэтага факела, які гарыць у чашы на працягу Алімпійскіх гульняў). Алімпійскі чэмпіён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВЕ́ЧНЫ АГО́НЬ,

агонь, які запальваюць і падтрымліваюць на памятных месцах, як сімвал увекавечання памяці тых, хто загінуў, на месцах бітваў, каля помнікаў, манументаў, курганоў Славы, Памяці, Бессмяротнасці, на брацкіх могілках і мемарыяльных могілках воінаў, партызан, ахвяр фашызму. Упершыню запалены ў 1920 у Парыжы на магіле Невядомага салдата 1-й сусв. вайны. На Беларусі вечны агонь гарыць каля манументаў Перамогі ў Мінску і Віцебску, у Брэсцкай крэпасці-героі, каля помнікаў Памяці ахвяр фашызму лагераў смерці Трасцянец, Масюкоўшчына (Мінскі р-н), у мемарыяльных комплексах Хатынь (Лагойскі р-н) і інш. населеных пунктах, а таксама на месцах памятных падзей.

т. 4, с. 134

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

взду́тый

1. (поднятый дуновением) узня́ты;

2. (вспухший) успу́хлы, напу́хлы; (распухший) распу́хлы; (вспученный) успу́шаны; (лёд) узня́ты;

3. (разожжённый) разг. раздзьму́ханы; (зажжённый) запа́лены;

4. перен. (о ценах) разг. узня́ты, нагна́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́кел, ‑а, м.

1. Свяцільня, звычайна ў выглядзе палкі з наматаным на канцы прасмоленым пакуллем. Мама ўжо хацела бегчы да рыбакоў, каб шукаць [Рыму] з факеламі на рэчцы, але тут адчыніліся дзверы і на парозе паказалася Палагея Аляксандраўна. Васілеўская. Чалавек дзесяць немцаў мітусіліся каля хат, з бутэлькамі і палаючымі факеламі ў руках. Якімовіч.

2. перан. Пра таго, хто (або тое, што) нясе веды, свабоду, ісціну і пад. Нязгасным полымем гарыць у руках чалавека-творцы факел ведаў, запалены Праметэем. «Маладосць».

3. Спец. Конусападобнае полымя, а таксама струмень газу або вадкасці, якія маюць выгляд конуса. Са знешніх самых эфектыўных прыкмет промысла — факел над зялёным жытам: спальваецца газ, які аддзяліўся ад нафты. Шамякін.

4. У астраноміі — светлыя, няправільнай формы плямы на паверхні Сонца.

[Ням. Fackel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fiery

[ˈfaɪəri]

adj.

1) распа́лены, мо́цна нагрэ́ты, гара́чы (пра печ)

2) напа́лены; агні́сты, бліску́чы (пра во́чы)

a fiery red — агні́стая чы́рвань

3) па́лкі, гара́чы

a fiery speech — па́лкая прамо́ва

4) гара́чы, запа́льчывы

a fiery temper — запа́льчывы хара́ктар

5) лёгкі на загара́ньне (пра газ)

6) Med. запа́лены струп, бо́лька f.

a fiery sore — запа́леная ра́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

alight

I [əˈlaɪt]

v.i.

1) зыхо́дзіць; зла́зіць

to alight from a horse — саско́чыць з каня́

2) спуска́цца, садзі́цца (пра пту́шку)

The bird alighted on our window sill — Пту́шка се́ла на на́ша падвако́ньне

3) нечака́на натра́піць

I alighted on just the book I needed — Я нечака́на натра́піў на кні́гу, яка́я якра́з мне была́ патрэ́бная

II [əˈlaɪt]

adv., adj.

1) запа́лены, у вагні́

2) Figur. асьве́тлены

alight with happiness — сьвяці́цца ад шча́сьця

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)