testament [ˈtestəmənt] n.

1. relig. запаве́т;

the New/Old Testament Но́вы/Стары́ Запаве́т

2. завяшча́нне;

the last will and testament law апо́шняе завяшча́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

New Testament

Но́вы Запаве́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

завяшчанне назоўнік | ніякі род

Вусны або пісьмовы наказ, які змяшчае распараджэнні (пераважна аб маёмасці) на выпадак смерці.

  • Духоўнае з. (пераноснае значэнне: запавет нашчадкам, паслядоўнікам).

|| прыметнік: завяшчальны.

  • Завяшчальнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Тастаме́нт ’завяшчанне’ (ТСБМ), тэстамэ́нт ’запавет’ (Яруш.), тэста́мэнт ’запавет, завяшчанне’ (Некр. і Байк., Ласт., Бяльк.), ст.-бел. тастаментъ, тастамэнтъ, тэстамэнтъ, дастаментъ ’завяшчанне’ (1484 г., КГС). Са ст.-польск. testament ’тс’, што з лац. testamentum ’тс’ (Карскі, 1, 180; Булыка, Лекс. запазыч., 77).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

New Testament [ˌnju:ˈtestəmənt] n. the New Testament Но́вы Запаве́т (другая частка Бібліі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бацькі́, -о́ў.

1. Бацька і маці ў адносінах да сваіх дзяцей. Шанаваць бацькоў.

2. Продкі, папярэднія пакаленні. Б. пакінулі нам мудры запавет.

|| прым. бацько́ўскі, -ая, -ае. Б. сход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

обетова́ние ср., уст., высок. запаве́т, -ту м., абяца́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Заве́т ’запавет’. Рус. заве́т, укр. заві́т ’тс’, польск. дыял. zawiat ’заклад’, чэш. závěť, уст. závėt ’запавет’, славац. závet, славен. zavèt, серб.-харв. за́вет, балг. кніжн. завѐт, макед. завет ’тс’. Ст.-слав., ст.-рус. завѣтъ ’умова, клятва, запавет, загад’. Бязафіксны аддзеяслоўны назоўнік агульнаслав. характару ад дзеяслова zavětiti ’накладваць абавязак, абяцаць, загадваць’ < větiti ’ведаць’. Значэнне, а магчыма, і само слова замацаваліся, відаць, пад ст.-слав. уплывам (параўн. польск. семантыку і адсутнасць слова ў серб.-луж.). Словы таго ж кораня веча, савет (гл.). Шанскі, 2, З, 15–16; Фасмер, 1, 305; БЕР, 1, 574; Махэк₂, 687.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

A. T.

= Altes Testament – Стары Запавет

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

N. T.

= Neues Testament – Новы Запавет

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)