доста́точный

1. дастатко́вы;

2. (зажиточный) уст. замо́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

well-heeled [ˌwelˈhi:ld] adj. infml бага́ты, замо́жны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спра́вный прост.

1. (исправный) спра́ўны;

2. (зажиточный) замо́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вало́чнік, ‑а, м.

Уст. Заможны селянін, які меў у сваім уладанні валоку зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wóhlhabend

a замо́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

buppie, buppy [ˈbʌpi] n. infml замо́жны малады́ афраамерыка́нец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сы́тны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які добра насычае; пажыўны. Згоду замацавалі сытным абедам. Бядуля. Фасоля — самы лепшы, самы сытны прадукт на свеце. Сяркоў. // Багаты на яду; заможны, без нястач. Шаліма ва ўсіх дэталях ведае гісторыю свайго суседа: заможны сваяк зычыў яму сытнае жыццё. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

begütert

a бага́ты, замо́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кула́к², -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.) Заможны селянін-уласнік, які выкарыстоўваў батракоў як наёмную рабочую сілу.

|| ж. кула́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

|| зб. кула́цтва, -а, н.

|| прым. кула́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

majętny

багаты, заможны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)