кула́к², -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.) Заможны селянін-уласнік, які выкарыстоўваў батракоў як наёмную рабочую сілу.
|| ж. кула́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).
|| зб. кула́цтва, -а, н.
|| прым. кула́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)