пазасыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Засыпаць, закідаць чым-н. усё, многае.

П. ямы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забра́сывать несов.

1. закіда́ць, закі́дваць;

2. (оставлять без внимания) закіда́ць, акіда́ць;

3. (завозить) закіда́ць, заво́зіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зашвы́ривать несов. зашпу́рваць, закіда́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зашвыря́ть сов. зашпурля́ць, закі́даць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закида́ть сов. закі́даць, мног. пазакіда́ць, пазакі́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заброса́ть сов. закі́даць, мног. пазакіда́ць, пазакі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каме́нне, ‑я, н., зб.

Камяні. Час ад часу падковы непрыемна звякаюць па каменні. Камення тут шмат. Брыль. На гэтым ручайку выкапалі сажалку, аблажылі яе берагі каменнем. Колас.

•••

Закідаць каменнем гл. закідаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запроки́дывать несов. закіда́ць; адкіда́ць; (голову — ещё) задзіра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абшвы́ргаць ’закідаць (граззю)’ (Нас.). Гл. швыргаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закі́дваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закі́даць.

закі́дваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)