эксперты́за, -ы, мн. -ы, -ты́з, ж.

1. Даследаванне, вывучэнне або разгляд экспертамі чаго-н. з мэтай даць ацэнку, зрабіць заключэнне.

Медыцынская э.

2. Экспертная камісія.

Э.

ВАК.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bargaining [ˈbɑ:gənɪŋ] n. торг; заключэ́нне тарго́вай здзе́лкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

corollary [kəˈrɒləri] n. fml высно́ва, вы́вад, заключэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

экспе́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, які праводзіць экспертызу і дае заключэнне пры разглядзе якога-н. пытання.

Высокакваліфікаваны э.

Судовы э.

|| прым. экспе́ртны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zawarcie

н. заключэнне;

zawarcie umowy — заключэнне дамовы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

afterword [ˈɑ:ftəwɜ:d] n. паслясло́ўе; заключэ́нне (у кнізе); эпіло́г

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deduce [dɪˈdju:s] v. выво́дзіць; рабі́ць вы́вад/высно́ву/заключэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inference [ˈɪnfərəns] n.

1. вы́вад, заключэ́нне, высно́ва

2. вывядзе́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пенітэнцыя́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з асабліва жорсткімі формамі крымінальнага пакарання. Пенітэнцыярнае заключэнне.

[Фр. pénitentiaire ад лац. paenitentia — раскаянне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абка́тчык, ‑а, м.

Спецыяліст па абкатцы. Абкатчык дае канчатковае заключэнне аб прыгоднасці машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)