2.перан.; і без дап.Разм. Нарабіць чаго‑н. непрыемнага; выклікаць сваркі, незадавальненне. [Ермаліцкі:] — Я думаю, што гэты злыдзень [Собіч] доўга не будзе. Накаламуціць тут у нас, папераварочвае ўсё дый дасць лататы яшчэ куды.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zamącić
зак.
1. замуціць; закаламуціць; ускаламуціць;
zamącić wodę — замуціць ваду;
2.перан. парушыць; азмрочыць;
zamącić spokój — парушыць спакой;
zamącić nastrój — азмрочыць настрой;
zamącić komu głowę — затлуміць каму галаву
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
trüben
1.
vt
1) муці́ць, каламу́ціць (ваду)
es sieht so aus, als könne er kein Wässerchen ~ — здае́цца ён і вады́ не закаламу́ціць
2) затума́ньваць; азмро́чваць (радасць)
kein Wölkchen trübte den Hímmel — на не́бе не было́ ні во́блачка
2.
(sich) затума́ніцца
der Hímmel trübte sich — не́ба захму́рылася
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)