набаё́даваць

‘патраціць, знішчыць, загубіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набаё́дую набаё́дуем
2-я ас. набаё́дуеш набаё́дуеце
3-я ас. набаё́дуе набаё́дуюць
Прошлы час
м. набаё́даваў набаё́давалі
ж. набаё́давала
н. набаё́давала
Загадны лад
2-я ас. набаё́дуй набаё́дуйце
Дзеепрыслоўе
прош. час набаё́даваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загу́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад загубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыўцо́м, прысл. (разм.).

1. У жывым стане, жывым.

Узяць ваўка ж.

2. Гвалтоўна, жывасілам.

Вырваць дрэўца ж.

◊

Жыўцом з’есці (праглынуць) (разм.) — нападкамі, ганеннем звесці са свету, загубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Істра́ціць ’загубіць’ у кантэксце: «баба не любіла дзѣта,… и хотѣла, кабъ яго страціць» (мін., Шн., 2, 219). Рус. дыял. истра́тить ’загубіць, знішчыць’; параўн. смал.: «Мачеха дитенка истратила» (СРНГ). Працягвае ст.-рус. истратити ’загубіць, знішчыць’ ці ўтворана ад страціць (гл.) з прыстаўным і‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дакана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак. (разм.).

1. каго (што). Давесці да знямогі, да пагібелі; загубіць.

Няволя даканала яго.

2. што. З цяжкасцю скончыць, завяршыць што-н.

Даканалі ўборку бульбы.

|| незак. дако́нваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угро́бить сов., груб., прост. угро́біць; (убить) забі́ць; (погубить) загубі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утопи́ть сов.

1. утапі́ць;

2. перен., разг. утапі́ць, загубі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vermásseln

vt разм. сапсава́ць, загубі́ць (справу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zawieruszyć

зак. загубіць; згубіць; падзець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaprzepaścić

зак.

1. згубіць; запрапасціць; падзець;

2. разм. загубіць; растраціць;

zaprzepaścić swój talent — загубіць (свой) талент;

zaprzepaścić całą sprawę — загубіць (сапсаваць) усю справу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)