загубі́ць, -ублю́, -у́біш, -у́біць; -у́блены; зак.

1. каго-што. Пагубіць, давесці да смерці.

З. чалавека.

З. чыё-н. жыццё (сапсаваць жыццё каму-н., зрабіць няшчасным).

2. што. Марна патраціць (разм.).

З. многа грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загубі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. загублю́ загу́бім
2-я ас. загу́біш загу́біце
3-я ас. загу́біць загу́бяць
Прошлы час
м. загубі́ў загубі́лі
ж. загубі́ла
н. загубі́ла
Загадны лад
2-я ас. загубі́ загубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час загубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загубі́ць сов.

1. (привести к гибели) загуби́ть, погуби́ть; угро́бить;

з. чалаве́ка — загуби́ть (погуби́ть, угро́бить) челове́ка;

2. перен. загуби́ть, погуби́ть; разру́шить;

з. та́лент — загуби́ть тала́нт;

з. жыццё — загуби́ть (погуби́ть, разру́шить) жизнь;

3. (истратить без пользы) потра́тить, загуби́ть;

з. час — потра́тить (загуби́ть) вре́мя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загубі́ць, ‑гублю, ‑губіш, ‑губіць; зак., каго-што.

1. Давесці да гібелі, смерці; пагубіць. Загубіць чалавека. □ У калідоры пачуўся дзікі крык гаспадыні: — Эдвар, што ты робіш?! Ты нас усіх загубіш! Маўр.

2. Марна, без карысці патраціць (час, грошы і пад.). Процьму грошай на дарогу марна загубіла. Колас.

•••

Загубіць жыццё чыё — зрабіць няшчасным, бязрадасным чыё‑н. існаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загубі́ць разм.

1. (пагубіць) zu Grúnde [zugrúnde] ríchten;

загубі́ць каго-н. j-n ins Verdérben stürzen;

ён загубі́ў сваё здаро́ўе er hat séine Gesúndheit zu Grúnde geríchtet [ruiníert];

2. (марна патраціць час, грошы і г. д.) (nútzlos) vergéuden vt, verschwénden vt; vertrödeln vt (час)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сгуби́ть сов. загубі́ць, згубі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загуби́ть сов.

1. разг. загубі́ць; (уничтожить — ещё) зні́шчыць, мног. пазнішча́ць;

загуби́ть челове́ка загубі́ць чалаве́ка;

загуби́ть тала́нт загубі́ць та́лент;

2. (истратить без пользы) прост. змарнава́ць, зглумі́ць, загубі́ць, стра́ціць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збаёдаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).

1. што. Марна патраціць.

З. усе грошы.

2. каго-што. Загубіць, знішчыць.

З. чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

погуби́ть сов. загубі́ць; (уничтожить) зні́шчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перегуби́ть сов., разг. загубі́ць, перані́шчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)