завоёвывать несов.

1. (подчинять при помощи военных действий) заваёўваць;

2. перен. (овладевать, приобретать) заваёўваць, здабыва́ць; см. завоева́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заваёва, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заваёўваць — заваяваць.

2. звычайна мн. (заваёвы, ‑ёў). Тое, што заваявана, набыта, дасягнута. Рэвалюцыя заклікала народ абараняць заваёвы Кастрычніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

conquer [ˈkɒŋkə] v.

1. заваёўваць, пакара́ць

2. перамага́ць, пераадо́льваць, перасі́льваць;

conquer the enemy перамагчы́ во́рага

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заваёўванне ср.

1. завоева́ние, покоре́ние;

2. перен. завоева́ние;

1, 2 см. заваёўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оде́рживать несов. / оде́рживать побе́ды атрымлі́ваць (заваёўваць) перамо́гі, дабіва́цца перамо́г;

оде́рживать верх браць верх.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

erféchten

* vt заваёўваць

éinen Sieg ~ — атрыма́ць перамо́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erkämpfen

vt заваёўваць

den Sieg ~ — здабыва́ць перамо́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

eróbern

vt

1) заваёўваць

2) палані́ць, скара́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

subjugate

[ˈsʌbdʒəgeɪt]

v.t.

1) падбіва́ць, заваёўваць

2) скара́ць, заняво́льваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

podbijać

незак.

1. падбіваць;

2. заваёўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)