заваёўніцкі, -ая, -ае.

Накіраваны на заваяванне чужых зямель; захопніцкі.

Заваёўніцкая палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заваява́льны, -ая, -ае.

Накіраваны на заваяванне, звязаны з заваяваннем; заваёўніцкі, захопніцкі.

Заваявальныя войны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заваява́льны, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны на заваяванне, звязаны з заваяваннем; захопніцкі. Заваявальныя войны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

conquest [ˈkɒŋkwest] n.

1. заваява́нне, пакарэ́нне;

the Norman Conquest Нарма́ндскае заваява́нне (Англіі)

2. заваёва, заваёвы; заваява́ная тэрыто́рыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

покоре́ние пакарэ́нне, -ння ср.; (завоевание) заваява́нне, -ння ср.; неоконч. заваёўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завоева́ние ср.

1. (действие) заваява́нне, -ння ср., заваёўванне, -ння ср.;

завоева́ние Се́верного по́люса заваява́нне (заваёўванне) Паўно́чнага по́люса;

2. (то, что завоёвано) заваёва, -вы ж.;

завоева́ния револю́ции заваёвы рэвалю́цыі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zdobycie

н. узяцце; здабыццё; заваяванне; захоп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пакарэ́нне н. разм. Er¦óberung f -, -en (заваяванне); Unterwérfung f -, Únterordnung f - (падпарадкаванне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Eróberung

f -, -en

1) заваява́нне, захо́п

2) перан. узя́цце [захо́п] у пало́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

podbój, ~oju

podb|ój

м. заваяванне, заваёва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)