жылава́ты (мускулісты, жылісты) áderig, äderig; séhnig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жылава́ты, ‑ая, ‑ае.

Мускулісты, жылісты. Андрэй сустрэў Арлоўскага на ганку. Гэта быў высокі худы чалавек, крыху сутулы, з вялізнымі жылаватымі рукамі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Лыкава́ты, лыкова́тый ’нятлусты (пра сала, мяса)’ (лун., Шатал.). Да лы́ка 1. Матывацыя: ’валакністы, жылісты, падобны цвёрдасцю да лыка’, як тураў. лыкова́ты ’мачалісты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wiry

[ˈwaɪri]

adj.

1) драця́ны

2) жы́лісты; мо́цны, ду́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ádrig, áderig, ädrig

a жы́лісты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nérvig

[-v-] і [-f-]

a жы́лісты, му́скулісты, энергі́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wiry [ˈwaɪəri] adj.

1. гну́ткі і мо́цны як дрот;

wiry hair валасы́ як (кру́чаны) дрот

2. выно́слівы; цягаві́ты; жы́лісты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stringy

[ˈstrɪŋi]

adj.

1) валакні́сты

2) цягу́чы

3) жы́лісты

stringy meat — жы́лістае мя́са

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жыву́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Жыццяздольны, вынослівы. Хвошч — чалавек жывучы, сухі, жылісты, учэпісты, як і тая трава, праз якую атрымаў ён сваё трапнае прозвішча. Лупсякоў.

2. перан. Устойлівы, здольны доўга існаваць, захоўвацца. Дужа жывучымі былі традыцыі савецкага калектывізму ва ўсім вясковым побыце Загальшчыны. Залескі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dráhtig

a

1) цвёрды, каля́ны, му́лкі

2) ду́жы, му́скулісты, жы́лісты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)