жлу́кчанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. жлукціць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жлу́кчанне ср. бу́чение; см. жлу́кціць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

swill​2 [swɪl] v.

1. паласка́ць

2. infml жлу́кціць, хлябта́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жлу́кціцца несов., страд. бу́читься; см. жлу́кціць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chlać

незак. разм. жлукціць;

chlać wódkę — жлукціць гарэлку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

набу́чивать​II несов. (бельё) нажлу́кчваць, жлу́кціць; см. набу́чить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тре́скать​II несов., груб., прост. (есть) уплята́ць, упі́сваць; (пить) жлу́кціць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нажлу́кціцца ’напіцца празмерна’ (ТС, мядз., Сл. ПЗБ). Да жлу́кціць ’піць’ (гл.). Сюды ж нажлугціцца ’напіцца (гарэлкі)’, якое Грынавяцкене (зб. Lietuvių kalbos specialioji leksika. Vilnius, 1983, 186) выводзіць непасрэдна з літ. žlùgti ’мокнуць’, žlùgtas ’жлукта’, нажлагта́цца ’напіцца (гарэлкі)’ (дзятл., ашм., там жа), што суадносіцца з літ. žlaũgti ’жлукціць (бялізну)’, а таксама нажлю́хацца, нашлю́хацца ’напіцца (гарэлкі)’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ługować

незак. хім.

1. вышчалочваць;

2. жлукціць; вылугоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

выдува́ть несов.

1. выдзіма́ць;

2. выдзьму́хваць;

3. выдзіма́ць;

4. жлу́кціць, ду́ндзіць; см. вы́дуть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)