Verbum

анлайнавы слоўнік

Жы́дкі ’вадзяністы, негусты, тонкі’. Рус. жи́дкий ’вадкі’, в.-луж. židki ’негусты’, н.-луж. žydki ’тс’, чэш. уст. židký ’вадкі’, славен. žídek ’негусты, вадкі, мяккі, слабы’, серб.-харв. жи́дак, жи̏дак ’негусты, тонкі (пра сцябло і да т. п.); балг. дыял. жѝтък ’вадзяністы, негусты’. Ц.-слав. жидъкъ ’вадкі’. Ст.-рус. жидкий ’негусты, вадкі’. Прасл. *židъkъ утворана з суф. прыметніка *‑ъk‑ (як салодкі і інш.). І.‑е. корань *g^u̯eid(h) ’жыжа, гразь’: грэч. δεῖσα ’гразь’, арм. gēǰ ’рэдкі’. Покарны, 1, 469; Фасмер, 2, 53; БЕР, 1, 549. Непераканаўчыя паралелі з герм. і іншых і.-е. моў прыводзіў Младэнаў (160); цікавыя, але няпэўныя балт. паралелі (літ. giẽdrùs, giẽdras ’ясны, празрысты’) дае Махэк₂ (727): іх адносяць да і.-е. кораня *g^u̯hei (Покарны, 1, 488; Фрэнкель, 128), сувязь з якім слав. кораня семантычна няпэўная. Прапанова Ваяна (BSL, 31, 44) пра суадносіны *židъkъ з *žica, *žila (семантычна вадкі — гнуткі) не абгрунтоўвалася.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэ́дкі

1. жи́дкий;

~кая смята́на — жи́дкая смета́на;

~кая гразь — жи́дкая грязь;

2. (не часто расположенный) ре́дкий, жи́дкий;

~кія валасы́ — ре́дкие (жи́дкие) во́лосы;

3. (не насыщенный, разрежённый) ре́дкий;

~кае паве́тра — ре́дкий во́здух;

4. ре́дкий; ре́дкостный;

р. госць — ре́дкий гость;

р. вы́падак — ре́дкий (ре́дкостный) слу́чай

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радзе́йшы прил. сравнит. ст.

1. жи́же, пожи́же; бо́лее жи́дкий;

2. ре́же, жи́же;

3. ре́же;

4. ре́же, ре́дкостнее;

1-4 см. рэ́дкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плыву́чы

1. в разн. знач. плаву́чий;

п. мост — плаву́чий мост;

п. мая́к — плаву́чий мая́к;

2. (размытый, жидкий) плыву́чий;

~чая глі́на — плыву́чая гли́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́здух м., в разн. знач. паве́тра, -ра ср.;

дыша́ть све́жим во́здухом ды́хаць све́жым паве́трам;

подня́ться в во́здух узня́цца ў паве́тра;

жи́дкий во́здух физ. ва́дкае паве́тра;

◊

во́здух! воен. паве́тра!;

на откры́том во́здухе на во́льным паве́тры;

висе́ть в во́здухе вісе́ць у паве́тры;

взлете́ть в во́здух узляце́ць у паветра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)