во́гер

‘конь, жарабец’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́гер во́геры
Р. во́геру во́гераў
Д. во́геру во́герам
В. во́гер во́геры
Т. во́герам во́герамі
М. во́геры во́герах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чыстакро́ўны, -ая, -ае.

1. Чыстай, не змешанай пароды (пра жывёл).

Жарабец чыстакроўнай пароды.

2. Сапраўдны, праўдзівы (разм.).

Ч. арыстакрат.

|| наз. чыстакро́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вытво́рнік, ‑а, м.

Самец, пакінуты для разводу патомства. Жарабец-вытворнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жеребе́ц жарабе́ц, -бца́ м. и жарабо́к, -бка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ogier

м. жарабец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вытво́рнік м., с.-х. (самец) производи́тель;

жарабе́ц-в. — жеребе́ц-производи́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stallion

[ˈstæljən]

n.

жарабе́ц -ца́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

źrebiec

м. уст. жарабец, стаеннік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Zúchthengst

m -(e)s, -e племянны́ жарабе́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rozpłodnik

м. племянны жарабец; (пра быка) бугай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)