хаце́цца, хо́чацца; безас., незак., чаго, з інф. і са злуч. «каб».

Адчуваць патрэбу ў чым-н., вельмі жадаць чаго-н.

Яму хацелася есці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жела́ть несов. жада́ць, хаце́ць; (выражать пожелание — ещё) зы́чыць;

◊

оставля́ет жела́ть лу́чшего вымуша́е жада́ць ле́пшага;

како́го то́лько мо́жно жела́ть яко́га то́лькі мо́жна жада́ць (зы́чыць);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вожделе́ть несов., книжн. жада́ць, хаце́ць; пра́гнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабразы́чыць

‘жадаць дабра’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дабразы́чу дабразы́чым
2-я ас. дабразы́чыш дабразы́чыце
3-я ас. дабразы́чыць дабразы́чаць
Прошлы час
м. дабразы́чыў дабразы́чылі
ж. дабразы́чыла
н. дабразы́чыла
Загадны лад
2-я ас. дабразы́ч дабразы́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дабразы́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бажаво́ліць

‘капрызіць, дурэць, жадаць лішняга’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бажаво́лю бажаво́лім
2-я ас. бажаво́ліш бажаво́ліце
3-я ас. бажаво́ліць бажаво́ляць
Прошлы час
м. бажаво́ліў бажаво́лілі
ж. бажаво́ліла
н. бажаво́ліла
Загадны лад
2-я ас. бажаво́ль бажаво́льце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бажаво́лячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

охо́титься​II несов., прост. жада́ць, мець ахво́ту.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супы́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

Часовы перапынак у якім-н. дзеянні; часовае спыненне чаго-н.

Не жадаць супынку ў вучобе.

С. у лесе быў вымушаным.

С. — толькі на абед.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жада́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад жадаць.

2. у знач. наз. жада́ючы, ‑ага, м. Той, хто жадае атрымаць што‑н., прыняць удзел у чым‑н. Перад смерцю Фрык завяшчаў, каб яго музей маглі бясплатна наведваць усе жадаючыя. Новікаў. Пункт, куды накіроўвалі Жадаючых трапіць да партызан.., знаходзіўся кіламетраў за пяць ад праезджай дарогі... Лынькоў.

3. Дзеепрысл. незак. ад жадаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pożądać

незак. жадаць, прагнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pragnąć

незак. прагнуць, жадаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)