diagnosis [ˌdaɪəgˈnəʊsɪs] n. (pl. -ses) дыя́гназ;

make a diagnosis ста́віць дыя́гназ

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

диа́гноз мед. дыя́гназ, -зу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Diagnóse

f -, -n дыя́гназ

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дыягназава́ць

‘паставіць (ставіць) дыягназ’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дыягназу́ю дыягназу́ем
2-я ас. дыягназу́еш дыягназу́еце
3-я ас. дыягназу́е дыягназу́юць
Прошлы час
м. дыягназава́ў дыягназава́лі
ж. дыягназава́ла
н. дыягназава́ла
Загадны лад
2-я ас. дыягназу́й дыягназу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дыягназу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыягназава́ць

‘паставіць (ставіць) дыягназ’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дыягназу́ю дыягназу́ем
2-я ас. дыягназу́еш дыягназу́еце
3-я ас. дыягназу́е дыягназу́юць
Прошлы час
м. дыягназава́ў дыягназава́лі
ж. дыягназава́ла
н. дыягназава́ла
Загадны лад
2-я ас. дыягназу́й дыягназу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дыягназава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

diagnose [ˈdaɪəgnəʊz] v.

1. med. дыягнастава́ць, ста́віць дыя́гназ

2. выяўля́ць няспра́ўнасці, памы́лкі, пашко́джанні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

diagnoza

diagnoz|a

ж. дыягназ;

stawiać (postawić) ~ę — ставіць (паставіць) дыягназ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дыягнастава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што (спец.).

1. Паставіць (ставіць) дыягназ.

Д. хваробу.

2. Устанавіць (устанаўліваць) тэхнічны стан машын, механізмаў.

|| наз. дыягнастава́нне, -я, н. і дыягно́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Дыягнаставанне хваробы.

Тэхнічная дыягностыка.

Спецыяліст па дыягностыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыягнастава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што і без дап.

Паставіць (ставіць) дыягназ, вызначыць (вызначаць) хваробу. Дыягнаставаць хваробу. □ Прыкладаў [Смірын] да грудзей фанендаскоп, услухоўваўся ў хрыпы, нарэшце дыягнаставаў — грып. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыягно́стык

(гр. diagnostikos = здольны распазнаваць)

урач, які ставіць дыягназ.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)