устано́ўка

‘механізм; дырэктыва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. устано́ўка устано́ўкі
Р. устано́ўкі устано́вак
Д. устано́ўцы устано́ўкам
В. устано́ўку устано́ўкі
Т. устано́ўкай
устано́ўкаю		 устано́ўкамі
М. устано́ўцы устано́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Direktíve

[-v-]

f -, -n дырэкты́ва, указа́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зве́рху, прысл.

1. У напрамку ўніз.

З. пасыпалася лісце.

Глядзець з. ўніз (таксама перан.: адносіцца да каго-н. з пагардай, высакамерна).

2. З боку вышэйстаячых органаў.

Дырэктыва з.

3. Па паверхні, у верхняй частцы чаго-н.

Тлушч плавае з.

Масла сапсавалася толькі з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Wéisung

f -, -en указа́нне, прадпіса́нне, дырэкты́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

устано́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, ж.

1. гл. устанавіць.

2. мн. -і, -но́вак. Устаноўлены дзе-н. механізм, прыстасаванне.

Буравая ў.

3. мн. -і, -но́вак. Мэтавая накіраванасць, арыенціроўка на што-н.

У. на высокую якасць прадукцыі.

Творчая ў. пісьменніка.

4. -і, -но́вак. Накіроўваючае ўказанне, дырэктыва.

Даць, атрымаць устаноўку.

|| прым. устано́вачны, -ая, -ае (да 1, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ríchtlini¦e

f -, -n дырэкты́ва;

sich an die ~ hálten* прытры́млівацца дырэкты́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wytyczny

wytyczn|y

1. дырэктыўны;

2. ~a ж. указанне, дырэктыва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

prescript

1. [ˈpri:skrɪpt]

n.

пра́віла n.; зага́д -у m., дырэкты́ва f.

2. [prɪˈskrɪpt]

adj.

прыпіса́ны; загада́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

odgórny

odgórn|y

які ідзе зверху;

~e zarządzenie — указанне (дырэктыва) зверху

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dyrektywa

ж. дырэктыва;

działać zgodnie z ~mi — дзейнічаць згодна з дырэктывамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)