дырэкты́ва, -ы, мн. -ы, -ты́ў, ж.

Агульнае кіруючае ўказанне службовай асобы або вышэйшага органа ніжэйшаму, абавязковае для выканання.

|| прым. дырэкты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дырэкты́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дырэкты́ва дырэкты́вы
Р. дырэкты́вы дырэкты́ў
Д. дырэкты́ве дырэкты́вам
В. дырэкты́ву дырэкты́вы
Т. дырэкты́вай
дырэкты́ваю		 дырэкты́вамі
М. дырэкты́ве дырэкты́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дырэкты́ва ж. директи́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дырэкты́ва, ‑ы, ж.

Агульнае кіруючае ўказанне вышэйшага органа ніжэйшаму. Дырэктывы XXIV з’езда КПСС. Выканаць дырэктывы партыі і ўрада.

[Фр. directive з лац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дырэктыва

т. 6, с. 291

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дырэкты́ва ж. Direktíve [-və] f -, -n, Ríchtlini¦e f -, -n, Wéisung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дырэкты́ва

(фр. directive, ад с.-лац. directivus = накіраваны)

распараджэнне, кіруючае ўказанне вышэйстаячага органа ніжэйстаячаму або кіраўніка ўстановы падначаленаму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дырэкты́ва

(фр. directive, ад с.-лац. directives = накіраваны)

распараджэнне, кіроўнае ўказанне вышэйшага органа ніжэйшаму.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

директи́ва дырэкты́ва, -вы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дырэкты́ўны, -ая, -ае.

1. гл. дырэктыва.

2. перан. Катэгарычны, які мае характар дырэктывы.

Дырэктыўныя ўказанні.

|| наз. дырэкты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)