Які па выгляду нагадвае лімон. Лімонападобная дыня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
melon
м.дыня
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
muskmelon
ды́няf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
melon
[ˈmelən]
n.
ды́няf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
cantaloup(e)
[ˈkæntəlu:p]
n.
ды́няf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гарбузо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да гарбуза. Гарбувовыя семечкі.
2.узнач.наз.гарбузо́выя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца гарбуз, кавун, дыня і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Каву́н ’расліна сямейства гарбузовых з ляжачымі сцябламі і вялікімі салодкімі пладамі; круглы сакавіты плод гэтай расліны з салодкай мякаццю чырвонага колеру’ (БРС, ТСБМ, Касп., Кіс., Нас.). Укр.кавун, рус.дыял.кавун, польск.kawon, адкуль і чэш.kavon (арх.), н.-луж.kawon. Лічыцца запазычаннем з Усходу; у якасці крыніцы называюць тур.kaun, kavyn ’дыня’, параўн. тат., каз., кыпн. kaun ’кавун, дыня’, уйг., чагат.kaɣun ’дыня’, азерб.gavun, гл. Фасмер, 2, 154.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Малён1 ’дыня’ (Шпіл.), малёнік ’гарбузовая каша’ (паўн.-усх., КЭС). З польск. (ці са ст.-польск.) malon, malun, суч. melon ’дыня’, ’кавун’, якія з лац.mēlo (indicus) < ст.-грэч.μῆλον ’яблык’ (Брукнер, 328).
Малён2 ’хмель, Humulus lupulus L.’ (Сцяшк. Сл.). Да малён1 (гл.). Названа паводле падабенства сцёблаў раслін, якія рассцілаюцца па зямлі і ўюцца вертыкальна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Melóne
f -, -n
1) ды́ня
2) разм. кацяло́к (галаўны ўбор)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прыно́с, мн. л. прыно́сы ’падарункі’ (пух., Сл. ПЗБ). Ст.-бел.принос ’ахвяра; прынашэнне’. Узыходзіць да прасл.*prinosъ < *nositi (sę) (гл. насі́ць, а таксама ЭССЯ, 25, 206–210; зрэшты, не выключана і іншая магчымасць, а менавіта: *prinosъ < *nosъ2 з адпаведнай семантыкай, гл. ЭССЯ, там жа, 216). Ст.-слав.приносъ ’прынашэнне; ахвяра, дар; прыбытак, даход’, ст.-рус.приносъ ’прынашэнне; ахвяра, дар; пасаг (?)’ (Сразн.), польск.przynos, балг.при́нос, рус.дыня. прино́с ’у вясельным абрадзе — падарунак (нявесце, маладым, бацькам маладых)’, прино́сный ’падораны’, укр.при́нос ’падарунак; прынашэнне, ахвяраванне; ахвяра’, прино́сини ’падарунак; прынашэнне’. Параўн. цікавае каш.bradło ’пасаг’ з “адваротнай” семантыкай — ’тое, што бяруць’ (SEK, 1, 138). Гл. таксама БЕР, 5, 726.