У выразе: на дыбы — тое, што і на дыбкі (гл.дыбкі). Хлопец ад нечаканасці так тузануў закілзанага каня, што ён узняўся на дыбы.П. Ткачоў.Вялізны вогненны слуп паставіў паравоз на дыбы, залязгалі, затрашчалі вагоны.Шчарбатаў.Мікола ўсё нешта станавіўся на дыбы, гарачыўся, а потым здаўся.Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
prance
[præns]
v.
1) става́ць на дыбкі́(пра каня́)
2) гарцава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
get up on one’s hind legs
стаць на ды́бкі, узью́шыцца, узлава́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
spiąć się
зак. стаць на дыбкі; стаць дубка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
взвиться
1. узня́цца; (взлететь) узляце́ць, узві́цца;
2.(о лошади) стаць на дыбкі́, стаць дубка́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
trace2[treɪs]n. пастро́нак
♦
die in the traces паме́рці на пасту́;
kick over the traces устава́ць на дыбкі́ (пра чалавека); злоўжыва́ць сваёй во́ляю
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
павылята́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.
Вылецець — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Павыляталі са сваіх начных схованак авадні, сляпні, мухі — закружыліся, зазвінелі ў паветры.Сачанка.Конь як ашалеў — зноў стаў на дыбкі, пасля стукнуў у хамут — мы ледзь не павыляталі з воза.Дамашэвіч.Два акадэмічныя корпусы былі разбіты ўшчэнт. Ва ўсіх астатніх павыляталі вокны.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bäumen
1.
vt
1) замацо́ўваць (жэ́ры́каю)
2) накру́чваць
2.
(sich)
1) падыма́цца на дыбкі́
2) заўпа́рціцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Станьго́м ‘у безвыходнае становішча (пастаўлены)’ (Нас., Яруш., Гарэц., Байк. і Некр.), ‘на дыбкі (аб кані)’ (Нас.), ‘у нерашучасці’: што ты стаў станьгом? (Бяльк.). З станько́м ‘у стаялым становішчы’ (Нік. Очерки) з экспрэсіўным азванчэннем к — г. Рэдкі дэрыват ад ста́нуць ‘стаць’, параўн. наз. стань ‘пост’ (Стан.), дэвербатыў ад гэтага дзеяслова з суф. ‑к‑. Канчатак Т. скл. тут можа быць вынікам аналогіі з прыслоўямі тыпу бяго́м, гл. Карскі 2-3, 75. Параўн. і стальга́, стальго́м ‘стоячы і застыўшы’ (Юрч. Вытв.), магчыма, звязаныя з формай прошлага часу дзеяслова стаць (гл.).