clown​2 [klaʊn] v. дуры́цца; стро́іць ду́рня

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

задуры́цца, ‑дуруся, ‑дурышся, ‑дурыцца; зак.

Разм. Збіцца з толку; адурманіцца, затлуміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́рыкі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дурыцца; свавольства. Хопіць дурыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

caper​2 [ˈkeɪpə] v. скака́ць, дурэ́ць, дуры́цца, адпалі́ць шту́чку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шалапу́ціць

‘дурыцца, блазнаваць, сваволіць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шалапу́чу шалапу́цім
2-я ас. шалапу́ціш шалапу́ціце
3-я ас. шалапу́ціць шалапу́цяць
Прошлы час
м. шалапу́ціў шалапу́цілі
ж. шалапу́ціла
н. шалапу́ціла
Загадны лад
2-я ас. шалапу́ць шалапу́цьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шалапу́цячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адблазнава́ць

‘зрабіць глупства, дурэць, дурыцца’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адблазну́ю адблазну́ем
2-я ас. адблазну́еш адблазну́еце
3-я ас. адблазну́е адблазну́юць
Прошлы час
м. адблазнава́ў адблазнава́лі
ж. адблазнава́ла
н. адблазнава́ла
Загадны лад
2-я ас. адблазну́й адблазну́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адблазнава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блажи́ть несов., прост. дуры́цца, блазнава́ць; (своенравничать) сваво́ліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

káspern

vi разм. дуры́цца; дурэ́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Перабязу́ліцца ’надурэцца, насваволіцца’ (Нас.). Да пера- (гл.) і бязу́ліцца, бязу́ліць ’гарэзаваць, дурэць, дурыцца, непрыстойна паводзіць сябе’, бязу́льны ’шалапутны’, бязу́ля ’гарэзлівы’, гл. бязула.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

caper​1 [ˈkeɪpə] n. скачо́к, infml кале́нца;

cut a caper/cut capers скака́ць, дуры́цца; адпалі́ць шту́чку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)