verklámmen

vi (s) (а)дубе́ць, (а)карчане́ць, засты́ць, скарчане́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

коле́ть несов.

1. (мёрзнуть) обл. кале́ць, дубе́ць, карчане́ць;

2. (о животных) прост. здыха́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cierpnąć

незак. дранцвець, нямець, шэрхнуць; мяртвець; дубець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Карчане́ць ’моцна азябшы, траціць адчуванне’ (ТСБМ, Чорны) («зрабіцца як корч, як пень»), параўн. дубець у тым жа значэнні. Гл. корч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перадубе́ць (пірідубе́ць) ’моцна перакалець’ (Юрч. СНЛ). Да пера- (гл.) і дубе́ць, якое да дуб (гл.). Звычайна адубець, прыстаўка пера- перадае значэнне ’цалкам, поўнасцю’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

stiffen [ˈstɪfn] v.

1. крухма́ліць, рабі́ць тугі́м або́ пру́ткім

2. тужэ́ць, застава́цца жо́рсткім, цвёрдым

3. дубе́ць, карчане́ць, кале́ць;

stiffen with cold карчане́ць ад хо́ладу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скавы́ш, ‑у, м.

Разм. Моцны пранізлівы вецер з завываннем. Сухі скавыш ламаў на гасцінцы бярозавае голле, змятаў з поля апошні снег і скавытаў у коміне Кукавіцкай карчмы. Чорны. [Адась:] — Хадзем у хату: чаго дубець на гэтым скавышы, — зазваў Лысакоўчыка. Калюга. Там за ім [акном] пяе завеяй Свежы ранішні скавыш. Чарнушэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цепене́ть несов.

1. (затекать) дранцве́ць, няме́ць, шэ́рхнуць;

2. (от ужаса) мярцве́ць, няме́ць;

3. (от холода) дубе́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sztywnieć

незак.

1. калець, дубець, карчанець; дранцвець;

2. станавіцца нацягнутым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Дубе́ц ’дубец’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Сцяшк., Сл. паўн.-зах.). Рус. ду́бе́ц ’палка, дубец’, укр. дубе́ць ’тс’. Вытворнае (спачатку, магчыма, толькі памяншальнае ’малы, малады дуб’) ад прасл. ’дуб’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 95–96.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)