злубяне́ць, ‑ее; зак.

Разм. Стаць каляным, нягнуткім, як луб. Холад .. [Стась і Казімірыха] адчулі, калі ўжо беглі да Нежыхава, калі ўжо злубянела на іх вопратка і дрыготка заляскалі зубы. Сабаленка. Калашыны штаноў злубянелі, нібыта бляшаныя зрабіліся. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паце́пвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Час ад часу злёгку сцепацца, рабіць сутаргавыя рухі. У засені было халаднавата. Віцька пацепваўся, стараўся як мага глыбей засунуць у кішэні рукі. Асіпенка. [Ласяняты] дрыготка пацепваліся ад холаду і туліліся да ласіхі. Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́дрыг плакаць прысл. ’моцна, усхліпваючы, плакаць’ (З нар. сл., калінк.). З в‑ і дрыг (да дрыжаць, дрыготка) з устаўным у, дзе дрыг першапачаткова вінавальны склон (параўн. рус. навзрыд, вдребезги і г. д.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shudder

[ˈʃʌdər]

1.

v.i.

уздры́гваць, дрыжа́ць, калаці́цца

2.

n.

дры́жыкі pl., дрыго́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ско́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

1. Аднакр. да скакаць (у 1, 5 і 8 знач.).

2. да каго-чаго. Падскочыць, хутка падысці. Скочыў да цара Музыка... Танк. Мама скочыла да майго ложка, згрэбла мяне соннага і дрыготка прашаптала: — Блакада, сынок... «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

drżączka

ж.

1. дрыготка, дрыжанне; трасца;

2. бат. дрыжнік (Briza L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tremble

[ˈtrembəl]

1.

v.i.

1) калаці́цца; трэ́сьціся, дрыжэ́ць

2) трапята́цца

2.

n.

дрыжэ́ньне n., дрыго́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rigor

[ˈrɪgər]

n.

1) суро́васьць; жо́рсткасьць

2) цьвёрдасьць, нягну́ткасьць f.

3) здранцьве́ньне, спруцяне́ньне n.

4) дрыго́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Дры́гаць ’дрыгаць’ (БРС). Параўн. рус. дры́гать, укр. дри́гати, польск. drgać, drygać, славен. dŕgati. Сюды ж і формы тыпу рус. дыял. дро́гать ’трасці, топаць нагамі і г. д.’ Зыходным з’яўляецца прасл. форма *drъgati (), якая адпавядае літ. drugỹs ’ліхаманка’. Група слоў *drъgati () звязана з *drъzǎti ’дрыжаць’, *drъžьдрыготка’. Гл. Трубачоў, Эт. сл, 5, 137–138, 144–145; Фасмер, 1, 544, 540–541.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shiver1 [ˈʃɪvə] n. дры́жыкі, дрыго́тка; уздры́г;

give smb. a shiver прыму́сіць каго́-н. ку́рчыцца

send shivers down smb.’s spine : It sent shivers down my spine. Ад гэтага ў мяне мароз па скуры пайшоў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)