даро́бка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дарабляць — дарабіць; канчатковая апрацоўка чаго‑н. Даробка дэталей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даро́блены

1. доде́ланный; довя́занный;

2. приде́ланный;

1, 2 см. дарабі́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dopracować

зак.

1. дапрацаваць;

dopracować do końca miesiąca — дапрацаваць да канца месяца;

2. дарабіць;

dopracować artykuł — дарабіць артыкул

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пуп, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Упадзіна на сярэдзіне жывата пасля адпадзення пупавіны.

2. Страўнік у птушак.

Курыны п.

3. Круглае ці вострае заканчэнне розных прадметаў (разм.).

Дарабіць п. у шапцы.

◊

Браць на пуп (разм.) — цяжка падымаць, перанапружвацца.

Пуп зямлі (разм., іран.) — пра таго, хто лічыць сябе галоўным, цэнтрам чаго-н.

|| памянш. пупо́к, -пка́, мн. -пкі́, -пко́ў, м. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

довяза́ть сов.

1. давяза́ць, мног. падавя́зваць;

2. (чулки и т. п.) давяза́ць, мног. падавя́зваць, дарабі́ць, падарабля́ць, падаро́бліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

doprawić

зак.

1. дарабіць; прырабіць;

2. апрацаваць (зямлю);

3. прыправіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зако́нчыць beénden vt, (áb)schlíeßen* vt; erlédigen vt (дарабіць); vollénden vt; (завяршыць);

зако́нчыць што-н. zu Énde führen, etw. fértig háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dorobić

зак.

1. дарабіць; прырабіць; зрабіць;

dorobić klucz — зрабіць ключ (для замка);

2. падзарабіць, зарабіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пуп, ‑а, м.

1. Рубец на сярэдзіне жывата, знак пасля адпадзення пупавіны. Шырокі прарэх адкрывае грудзіну і жывот да самага пупа. Колас. Пуп.. [цяля] прымарозіла, як яшчэ пад каровай было, і стаў гнісці жывот. Ермаловіч.

2. Страўнік у птушак. Курыны пуп. Гусіны пуп.

3. перан. Разм. Круглае або вострае заканчэнне розных прадметаў. Дарабіць пуп у шапцы.

4. перан. Разм. Цэнтр чаго‑н. [Клім:] — Гэта ўсё — вон, пятнаццаты век. Тут пуп калгаса! — і яго рука зрабіла дугу і паказала пальцам сабе пад ногі. Лобан.

•••

Браць на пуп гл. браць.

Ірваць пуп гл. ірваць ​1.

Пуп зямлі — пра таго, хто лічыць сябе самым галоўным, цэнтрам чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dokonać

зак. czego1. зрабіць, выканаць, здзейсніць;

dokonać operacji — зрабіць аперацыю;

dokonać przestępstwa (zbrodni) — здзейсніць (учыніць) злачынства;

2. кніжн. дарабіць; завяршыць; закончыць;

dokonać żywota (życia) — закончыць свой жыццёвы шлях

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)