асачы́ць, асачу, асочыш, асочыць; зак., каго-што.

Разм. Знайсці, высачыць, дапільнаваць. Асачыць дзіка. □ Хапіліся тут леснікі І пану данеслі, што ноччу Каліну яны асачылі. Танк. [Трахім:] — Выйшаў я паціхеньку на дрывотню, асачыў, дзе воўк сядзіць, і застрэліў праз шчыліну. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уследи́ть сов.

1. (устеречь) упільнава́ць (каго, што), дапільнава́ць (каго, што);

2. перен. (не упустить из внимания) усачы́ць, дасачы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асачы́ць

1. j-m (дапільнаваць) áufspüren vt, auf die Spur kómmen* (каго-н. D);

2. разм. (наглядаць цішком) náchspüren vt, vi (каго-н. D); náchspionieren vi (D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dopilnować

зак. дапільнаваць; дагледзець;

dopilnować porządku — прасачыць (паназіраць) за парадкам;

dopilnować żeby kto co zrobił — прасачыць, каб хто зрабіў што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)