дапушчэ́нне ср. допуще́ние; предположе́ние; см. дапусці́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

недагля́д, -у, М -дзе, м.

Недастатковы нагляд за кім-, чым-н.; памылка, промах, зробленыя з-за няўважлівасці, нядбайнасці.

Дапусціць н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дапуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапу́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дапусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наблы́таць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. што і чаго. Заблытаць, пераблытаць нейкую колькасць чаго-н.

Н. нітак.

2. Дапусціць блытаніну, нарабіць памылак.

Н. у вылічэннях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

некарэ́ктнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць некарэктнага. // Некарэктны ўчынак. Дапусціць некарэктнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапушча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можна дапусціць; магчымы, дазволены. Дапушчальная тэмпература.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапу́шчаны

1. допу́щенный; предполо́женный;

2. подо́гнанный, при́гнанный;

1, 2 см. дапусці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

dopuścić

зак.

1. дапусціць;

dopuścić do nadużyć — дапусціць да злоўжыванняў;

2. дапусціць; дазволіць;

dopuścić kogo do głosu — даць каму дазвол гаварыць; даць права голасу;

dopuścić kogo do egzaminu — дапусціць каго да экзамена (да іспытаў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przypuścić

зак. дапусціць; зрабіць (выказаць) здагадку (меркаванне)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)