дане́сці², -нясу́, -нясе́ш, -нясе́; зак.

1. Зрабіць службовае данясенне аб чым-н.

Разведка данесла камандаванню пра набліжэнне праціўніка.

2. на каго (што). Зрабіць данос; тайна паведаміць.

Нядобразычліўцы данеслі на яго.

|| незак. дано́сіць, -но́шу, -но́сіш, -но́сіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dispatch​1 [dɪˈspætʃ] n.

1. fml адпраўле́нне

2. данясе́нне, дэпе́ша

♦

with dispatch fml ху́тка і эфекты́ўна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

doniesienie

н.

1. данясенне;

2. данос

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

усепадда́нейшы, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які падаецца з вернападданніцкімі пачуццямі (эпітэт, які ўжываўся ў афіцыйных дакладах, просьбах і пад. пры звароце да цара). Усепадданейшае данясенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпе́ша, ‑ы, ж.

1. Спешнае данясенне (дыпламатычнае, ваеннае і пад.). Паслаць кур’ера з дэпешай. □ А ў Токіо пойдзе дэпеша з тэкстам зашыфраваным. Дудар.

2. Уст. Тэлеграма.

[Фр. dépêche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stráfanzeige

f -, -n данясе́нне аб здзе́йсненым злачы́нстве

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zameldowanie

н.

1. заява; данясенне;

2. рэгістрацыя, прапіска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэпе́ша

(фр. dépêche)

1) спешнае данясенне (дыпламатычнае, ваеннае і інш.);

2) уст. тое, што і тэлеграма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Relatión

f -, -en данясе́нне, рэля́цыя

2) (су)адно́сіны, узаемасу́вязь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Beríchterstattung

f -, -en

1) дакла́д, данясе́нне; карэспандэ́нцыя

2) справазда́чнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)