affiliation [əˌfɪliˈeɪʃn] n.

1. далучэ́нне; прыня́цце

2. сябро́ўства, чле́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

incorporation [ɪnˌkɔ:pəˈreɪʃn] n.

1. уключэ́нне, далучэ́нне

2. econ. інкарпара́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ане́ксія, ‑і, ж.

Далучэнне пры дапамозе сілы якой‑н. краіны або яе часткі да другой дзяржавы.

[Ад лац. annexio — далучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрышчэ́нне, -я, н.

Адно з хрысціянскіх таінстваў, рэлігійны абрад прыняцця каго-н. у лік веруючых, далучэнне да царквы.

◊

Баявое хрышчэнне —

1) першы ўдзел у баі;

2) першае сур’ёзнае выпрабаванне ў якой-н. справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przyłączenie

н. далучэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прыста́нне (прыста́ньня) ’далучэнне’ (Бяльк.). Укр. при́стани ’далучэнне да кампаніі’. Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ане́ксія

(лац. annexio = далучэнне)

захоп, гвалтоўнае далучэнне да краіны чужой тэрыторыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вовлека́ние уця́гванне, -ння ср.; залучэ́нне, -ння ср., далучэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Éinverleibung

f -, -en ане́ксія, далучэ́нне, уз’ядна́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ане́ксія

(фр. annexion, ад лац. annexio = далучэнне)

гвалтоўнае далучэнне краіны або яе часткі да другой краіны.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)