m -(e)s) пры́красць, даку́ка, нядо́бры настро́й, паны́ласць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Перасад: на перавод садіты ’наперакор, напоперак рабіць’ (Булг.). Няясна; відаць, да садзіць, параўн. рус.досада ’дакука, назалянне’. У аснове, відаць, ’перавышэнне пэўнай меры’, параўн. польск.przesada ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
embarrassment[ɪmˈbærəsmənt]n.
1. (at) збянтэ́жанасць
2. перашко́да; цяжа́р; даку́ка;
financial embarrassment даўгі́, безграшо́ўе
♦
an embarrassment of riches зана́дта бага́ты вы́бар
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
обу́заж. абу́за, -зы ж., кло́пат, -ту м., цяжа́р, -ру м., даку́ка, -кі ж.; (помеха) за́мінка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
эх, выкл.
Ужываецца пры выражэнні захаплення, раптоўнага здзіўлення, папроку, шкадавання, прыкрасці. — Эх, дакука на маю галаву, — думала .. [Волька], аднак жа пад вечар скарэй пайшла дахаты.Скрыган.Эх, як слаўна, як прыгожа, Хораша, прыстойна!Колас.[Лена:] — Лепш памаўчы. Колькі разоў абяцаў кінуць піць, а ўсё не кідаеш. Эх, Алесь, Алесь. Яшчэ сватаўся...Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
назо́ла, ‑ы.
Разм.
1.ДМ‑у, Т‑ам, м.; ДМ‑е, Т‑ай (‑аю), ж. Той (тая), хто вельмі назаляе, дакучае. Ну, і назола ж ты! Лезці назолай у вочы. □ — Адчапіся, назола, едзь куды хочаш!Лынькоў.[Салдаты] не хацелі прызнаваць Клямта, пазіраючы на яго як на выскачку і назолу.Мележ.
2.ж.Дакука, назалянне. Конь так змучыўся.. ад балючай назолы аваднёў, што.. не мог нейкі час крануцца з месца.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
liability to infectious diseases схі́льнасць да інфекцы́йных захво́рванняў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
pest
[pest]
n.
1) даку́каf., назо́ла f. (і пра асо́бу)
2) Archaic зара́за, чума́f., мор -у m.
3) Bot., Zool. шко́днік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Надаку́чыць ’надаесці’ (Бяльк., Сл. ПЗБ), надоку́чыць ’тс’ (ТС), надакушны ’надаедлівы’ (Мат. Гом.), надакучлівы ’тс’ (Сл. ПЗБ), укр.надокучати, рус.надокука ’тое, чым дакучаюць’, надокушить ’надаесці’. Прыставачнае ўтварэнне, параўн. дакука, якое Насовіч тлумачыць як ’турботы з боку наведвальнікаў ці прасіцеляў’, дакуча́ць ’турбаваць просьбамі ці напамінкам пра што-н.’ (Нас.), што звязваюць з *kukati, гл. кукаць, кукаваць ’кукаваць’ і ’знаходзіцца ў прыгнечаным стане, у чаканні чаго-н.’: Я даўно тут кукую (= не магу адлучыцца, прымушаны знаходзіцца на месцы) (Фасмер, 2, 403; БЕР З, 87), або з *kučiti гукапераймальнага характару (Слаўскі, 3, 314–315).