кори́ть несов.

1. (упрекать, порицать за что-л.) дакара́ць, упіка́ць (каго);

2. (попрекать чем-л.) дакара́ць, папіка́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жу́чыць

‘сварыцца на каго-небудзь, што-небудзь, дакараць, мучыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. жу́чу жу́чым
2-я ас. жу́чыш жу́чыце
3-я ас. жу́чыць жу́чаць
Прошлы час
м. жу́чыў жу́чылі
ж. жу́чыла
н. жу́чыла
Загадны лад
2-я ас. жу́ч жу́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час жу́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выбіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выбраць.

•••

Вочы выбіраць — з’едліва, здзекліва дакараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жури́ть несов., разг. свары́цца (на каго); дакара́ць (каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перекоря́ться несов., разг. спрача́цца; свары́цца, ла́яцца; дакара́ць адзі́н аднаго́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упрека́ть несов. папрака́ць (каго), упіка́ць (каму, каго); (укорять) дакара́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

upbraid

[ʌpˈbreɪd]

v.t.

ушчува́ць; вінава́ціць; дакара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rebuke​2 [rɪˈbju:k] v. fml

1. (for) папрака́ць, дакара́ць, вінава́ціць

2. рабі́ць вымо́ву/заўва́гу; дава́ць наганя́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

попрека́ть несов. (кого, в чём) папіка́ць, упіка́ць (каму); дакара́ць (каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Батава́ць ’гаварыць; без злосці дакараць за які-небудзь учынак’ (ДАБМ, 921; карта № 320), ’наракаць’ (Янк. I). Здаецца, зыходзіць трэба з семантыкі ’дакараць’. Тады можна думаць пра метафарычнае паходжанне ад *батаваць ’біць, караць’ (бат ’бізун’; параўн. рус. батова́ть ’біць’) → ’дакараць’ → ’гаварыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)